Bibliographie | Frédeg. Chronic. C. XXII (Duchesne, I, p. 746.; et D. Bouquet, II, p. 421). - Cf. Bernoldi Chronic. ap. Pertz, script. V, p. 414. - Trad. dans Pictet de Sergy, I, p. 108. = Guillimann, De rebus Helvet. III, c. 10 (ad ann. 607), dit que Rusticus et Patricius étaient évêques, l'un de Genève, l'autre de Martigny. Ils figurent néanmoins tous les deux comme évêques successifs de Genève, Rusticus n° 13 et Patricius n° 14, sur la liste dite de Saint-Pierre: M. D. G. t. V, p. 358. - Peut-être le second était-il, à l'époque du fait raconté, le coadjuteur de l'évêque Rusticus. Voy. Gelpke, Kirchengeschichte der Schweiz, II, p. 53. |
Notes | Citation du texte : Anno VII regni Theodorici corpus sancti Victoris qui Salodoro cum sancto Urso passus fuerat, a beato Aeconio pontifice Mauriennense invenitur. Quadam nocte in sua civitate ei revelatur per somnium, ut surgens protinus iret ad ecclesiam, quam Sedeleuba regina in suburbano Genavensi construxerat, in medio ecclesiae designato loco, ubi sanctum corpus adesset. Cumque Genavam festinus perexisset, cum beatis Rustico et Patricio episcopis, triduanum jejunium facientes, lumen per noctem, ubi illud gloriosum et splendidum corpus erat, apparuit; quod cum silentio hi tres pontifices cum lacrymis et orationibus elevato lapide in arca argentea invenerunt sepultum, cujus faciem rubentem quasi vivi repererunt. Ibique princeps Theodoricus praesens aderat, multisque rebus hujus ecclesiae tribuens, maximam partem facultatis Warnacharii ibidem confirmavit. Ad sepulchrum illud sanctum mirae virtutes, ex ipsa die qua repertum est, praestante Domino, integra assiduitate ostenduntur. |