EPOQUE ROMAINE

 

 


FOR 5
01.01.0069
31.12.0069
Après la mort de l'empereur Galba, les Helvétiens se soulèvent. Ils sont battus par Cécina, près de la ville de Vindonissa. Alpinus, un de leurs chefs, est condamné à mort.
Non indiqué
Tacite, Hist., lib. 1, cap. 67 et seq.
Non indiqué

FOR 6
01.01.0068
31.12.0081
L'empereur Vespasien et son fils Titus font reconstruire et embellir la ville d'Avenches.
1)Vespasianus capitolium aedificavit. Germanos rebellantes superat, et Aventicum civitatem aedificare praecipit, a Tito filio postea expletur, et nobilissima in Gallia cisalpina efficitur. — Titus universam Galliam circuivit, et Aventico civitatem, quam pater inceperat, explevit, gloriose, eo quod eam diligebat, ornavit. - 2) Civitatem vero Aventicum, quam pater ejus Vespasianus aedificare caeperat, consummavit, et gloriose ornavit in Gallia cisalpina. Eundemque regionem stagno adjacentem, propter similitudinem, ut ferunt, Galileae Palestinorum quam non modico sudore ac sanguine devicerat, Galileam censuit nuncupari.
1)Frédégaire, lib. II, cap. 36, apud Canisium, tom. II, pag. 176. - 2)Fréculphe, tom. II, lib. II, cap. 3, apud. Bibl. maxim. patrum, tom. XIV, pag. 1150.
Quelques manuscrits et entre autres les manuscrits de Berne et de Londres portent, au lieu de Gallia Cisalpina, les mots de Galilea Cisalpina. C'est probablement ce passage, corrompu par quelque copiste ignorant, qui a engagé Fréculphe à dire que Titus avait donné le nom de Galilée à la contrée dans laquelle était située Avenches. Voir une notice sur quelques passages de Frédégaire, dans l'Indicateur d'histoire et d'antiquités suisses; Zurich, décembre 1859.

FOR 7
01.01.0259
31.12.0268
Dévastation de la ville d'Avenches par les Allemani, sous le règne de l'empereur Gallien.
Gallienus flrmatur in imperio. Germani Ravennam venerunt. Alamanni vastatum Aventicum praeventione vuibili cui numento et plurima parte Galliarum in Italiam transierunt.
Fredegarii fragmenta inter excerpta ex Eusebii chronico, apud Bouquet, II, pag. 462. — Idem apud Canisium, lib. II, c. 40.
Le fait principal énoncé dans ce passage ne présente aucune difficulté, mais les mots qui suivent le nom d'Aventicum ont donné lieu à plusieurs variantes. On lit ailleurs pervenerunt inaestimabili nocumento, et preventione violabili cognomento. Les manuscrits de Berne et de Londres portent praeventione u'obile cognomento. Parmi les diverses interprétations qui ont été proposées pour expliquer ce passage obscur, nous citerons, comme, la plus saillante, celle qui a été donnée par M. le professeur Roth, de Bâle. Il estime que le mot de Vuibili est un nom propre, et s'applique à un personnage nommé Vuibilus ou Vifil, duquel serait dérivé le nom germanique de Viflisbourg, sous lequel la ville d'Avenches est désignée. (Voir à ce sujet deux notices insérées dans l'Indicateur d'hist. et d'antiquités suisses; Zurich, déc. 1859 et mars 1860.)

FOR 8
01.01.0355
31.12.0355
Non indiqué
...habent et Aventicum, desertam quidem civitatem, sed non ignobilem, ut aedificia semiruta nunc quoque demonstrant.
Ammien Marcellin, lib. XV, cap.11.
Non indiqué

FOR 9
01.01.0373
31.12.1373
Non indiqué
-1)Valentinianus IV et Valens IV. His. coss. Saxones caesi. De Usone in regione Francorum Burgundionum LXXX fere millia, quot nunquam antea ad Rhenum descenderunt. -2) Burgundionum LXXX ferme millia, quod nunquam ante, ad Rhenum descenderunt. - 3)In illo tempore Burgundionum LXXX fere millia, quot nunquam antea nec nominabantur, ad Renum descenderunt et ibi castra posuerunt, quae Burgo vocitaverunt, et ob hoc nomen acceperunt Burgundiones : ibique nihil aliud praesumebant nisi quantum praetio ementes a Germanis eorum stipendia accipiebant. Et cum ibidem duobus annis resedissent per legatos invitati a Romanis vel Gallis qui Lugdunensium provinciae et Galliae domita cisalpina ut tributarii publice potuissent renuere : ibique cum uxoribus et liberis visi sunt consedisse. —4) Les manuscrits de Berne et de Londres paraissent présenter une variante préférable pour la fin de ce passage : invitati a Romanis vel Gallis qui Lugdunensium provincia et Gallia Comata et Gallia Cisalpina commanebant, ut tributarii publice potuissent renuere. -5)Burgundionum quoque, novorum hostium novum nomen, qui plus quam octoginta millia ut ferunt armatorum, ripae Rheni fluminis insederunt. Hos quondam subacta interiore Germania, a Druso et Tiberio, adoptivis filiis Caesaris, per castra dispositos, in magnam coaluisse gentem : atque ita etiam nomen ex opere praesumsisse, quia crebra per limitem habitacula constituta, Burgos vulgo vocant : eorumque esse praevalidam et perniciosam manum Galliae, hodieque testes sunt, in quibus praesumpta possessione consistant, quamvis providentia dei omnes christiani modo facti, catholica fide, nostrisque clericis quibus obedirent receptis, blande, mansuete, innocenterque vivant, non quasi cum subjectis Gallis, sed vere cum fratribus christianis. -6)Tempore Tiberii senioris Augusti, qui sicut reliquas regiones, ita Gallias regebat, degressa est quaedam gens de insula, quam mare Oceanum cingit, cui vocabulum est Scandania, qui ex vocabulo quoque Scandinii nuncupati sunt. Cumque alia regna vel regiones cum mulieribus et filiis suis penetrassent, et Rhenum fluvium usque pervenissent, ibi jussione imperatoris Tiberii Burgos ultra flumen Rhenum per multorum spatia annorum custodire coacti sunt. Unde et Burgundiones nuncupati sunt et usque hodie Burgundiones vocantur. Qui tempore Valentiniani Augusti egressi de ipsis Burgis, Gallias petierunt, et more barbarico terras et populos Imperialibus ditionibus subjugatos invaserunt : atque ex suo genere levato rege, nomine Gondiocho, Romanos Galliarum habitatores, quos ab ipsorum conspectibus fuga non celavit, gladiorum manus interfecit : paucisque relictis et suis ditionibus subjugatis, ipsi sub eorum dominatione positi sunt. -7) Gens est barbara, trans fluvium Rhenum sedes habens, eorum qui Burgundiones vocantur. Hi vitam quietam et a negotiis alienam ducunt. Quippe omnes fere sunt fabri lignarii, et ex hac arte mercedem capientes, semet ipsos alunt.
-1) Cassiodori chronicon.-2)Ex chronico Hieronymi presbyteri. (288 Olyrap. anno 1. Valentiniani 9.) -3)Frédégaire, lib. II, cap. 46, apud Canisium. - 4) Conf. Bouquet, II, 462, excerpta Fredegarii. -5) Pauli Orosii histor. lib. VII, cap. 31. -6) Ex vita S. Sigismundi Burgundionum regis, apud Bollandianos, 1 maii. Bouquet, III, 402. -7) Socratis histor. eccles. lib. VII, cap. 30.
Non indiqué

FOR 10
01.01.0377
31.12.0377
Inscription de Sion, rappelant la restauration d'un temple par le préteur Pontius Asclepiodotus. Cette inscription remarquable, qui porte le monogramme du Christ, est un des plus anciens monuments publics de ce genre.
Non indiqué
Mommsen, Inscriptiones Helveticae, N° 10.
Non indiqué